Merry Christmas Po!

(Py posing as female Santa)

Last Friday December 21, 2007 ay nagkaroon kami ng salo-salo sa bahay nina Dante at Nietz kung saan kaming mga kasapi ng Bible study group upang ipagdiwang ng Pasko sa pamamagitan ng Bible study. Dalawang pastor ang nandoon, sina Pastor David at Pastor Jason. Naghanda si Tita Beth ng paella; prutas at piniritong isda, at pasta naman kina Dante at humabol din ang siomai nina Elsa at Pio. Masaya ang kainan bagamat mahinang kumain ang mga panauhing iba. Kasama din sina Gillian at ang kaibigan niyang si Melissa.

Sa Bible study napag-usapan ang tungkol sa Pasko na tila ata may iba nang kahulugan para sa mga ibang tao. Ang Pasko ay pag-alaala sa kapanganakan ng Anak ng Diyos na siya nating gabay at tagapagligtas. Ngunit para sa mga iba, panahon ng kasayahan, pamimili ng regalo, paglalasing, at pamamasyal. Mga tao ay busy sa mga pagsa-shopping at pagpapaganda ng kanilang mga bahay sa pamamagitan ng kumikinang at umiilaw na dekorasiyong pampasko. Iba nga ang puntirya ng mga iba, ang magyabang at makilala dahil sa kanilang regalo at gara ng mga damit, bahay, sasakyang bago at iba pa. Ugaling pagano di ba? Ang pagdiriwang ng Pasko, masakit mang sabihin, ay hango sa pagano. Ngunit para sa mga Kristiyano, ang Pasko ay nangangahulugan ng pagtanggap at pagsasapuso ng kadakilaan ng Diyos, at ang pag-aalay ng anak ng Diyos sa kanyang buhay. Christ is the center of Christmas celebration, not on man's personal satisfaction. Mahaba-haba din ang diskusiyon at paliwanagan. Nakakatuwa nagtatagalog pa nga ang puting Amerikanong pastor na panauhin para ibahagi naman ang kanyang mga kaisipan tungkol sa Christmas Tree, Santa Claus, at Three Kings. Bagamat tinutuligsa ng maraming Kristiano ang mga ito na naging sangkap na sa pagdiriwang na pasko, maari din namang tignan ang mga tandang ito sa isang positibong pananaw. Ang mahalaga basta ang sentro ng pagdiriwang ay si Jesus.

Pagkatapos ng Bible study, nagpaiwan naman kami ni Tita Beth at nakipag-bonding naman kina Dante at Nietz na itinuturing na naming mga kamag-anak. Masaya ang aming kuwentohan. Inabot pa nga kami ng alas-dos ng umaga. Talagang may pananabik sa bawat isa. Marami kaming napagusapan tungkol sa Church at iba pang gawaing Kristiyano. Sina Gillian at Py naman ay nauna ng umalis at nakitulog sa kanilang kaibigan.

Noong linggo ay naki-fellowship din kami sa Green Hills Christian Church ng Taytay. Ginawa nila itong Christmas service nila. Kasama namin si Vanny na noon ay antok-na-antok na dahil tatlong oras lang ang kanyang tulog (may duty kasi siya sa gabi sa Call Center). Pagkatapos ng service ay uminom muna kami ng kape sa Church. First time namin maki-inom ng kape. Ang biro ko nga e, naglakas loob din dahil may isinabit sa Christmas tree na abuloy (joke). Dahil gusto kung ibili ng regalo si Tita Beth, nagtungo kami pagkatapos ng Church service sa SM Taytay. Kumain muna kami sa Chicken Bacolod; pagkatapos ay namili na ng regalo para kay Tita Beth. Siya ang nagsabi kung ano ang aking bibilhin para sa kaniya. Siya pa nga ang nagbalot ng kanyang mga regalo at inilagay sa may paanan ng Christmas Tree.

Ngayon ay bisperas ng Pasko (Dec. 24) at mamaya ay magde-devotional daw kami at magsalu-salo (Notche Buena) na ng ihinandang keso de bola na Marca Pena, pizza pie, fruit salad, siomai ni Boyet, at grape wine. Napakakapal talaga ng tao sa mga groceries at malls na tila bagang humihirit sa last minute shopping. Ay, Pasko na talaga. Merry Christmas and Happy New Year to all. May God bless this Nation, the World, and all the People who are praying for peace and prosperity. Sana ay nasa puso ng bawat nilalang ang diwa ng Pasko at kadakilaan ng Diyos.

Feeling Diabetic-by Tito Dan

(Gillian and Py posing as anime characters)

My Unforgettable Experience

Last week ako ay nagkaroon ng hypertension. Ano ang dahilan? Stress. Pero huwag na nating pag-usapan iyon. Tumawag ako kay Tita Beth to inform her of something na urgent. Busy siya at sa hapon ko na lang siya na-contact. Anyway sinabi ko ang tungkol sa aking hypertension at nagtanong kung mayroon siyang gamot. Mayroon daw, at sinabi kung nasaan. Based on her instruction pinulot ko ang isang maliit na tableta na sa aking paningin ay korteng numero, number 8 to be exact. Tatapyasin ko sana para isang tableta lang ang aking iinumin (akala ko kasi nagkadikit lang) pero gusto ko madaliang paggaling kaya ininum ko na lang na buo. Wala pang 30 minutes ay bigla akong nahilo. Hindi lang iyan habang nanunood ako ng TV ay bigla na lang nag-init ang aking katawan at ang aking sikmura ay sumakit na para bagang mayroon akong ulcer. Baaaaaddddddd, nasabi ko kaya naligo kaagad ako. Unang buhos sa talampakan, pangalawa sa baywang, at buong katawan na. Nanghihina pa rin ako, kaya uminom na lang ako ng tubig sa takot na inaatake na ako ng highblood. Tamang-tama mayroon pa lang oranges sa refrigerator kaya kumain ako ng apat. Medyo na-relieved ako, this time parang naghahanap ang aking katawan ng matamis na pagkain. Kumain nga ako nga isang pirasong loaf bread.

Dumating sina Pi at Gillian, nakahiga ako sa sofa. Sinabi kong nahihilo ako at pinatatawagan ko pa nga si Tita Beth. Pero medyo gumaling ako ng bahagya kaya ipinagpasya ko na lang na hintayin siya. Dumating nga ang dakilang Tita at kitang-kita niya ang aba kong kalagayan.
Saglit niya akong tinignan at kinumusta kung magaling na ako. Okey lang ang sagot ko, kaya pagkatapos niyang magpalit ay nagtungo na ng banyo para maligo. Pagkaligo ay pagkain naman ang inatupag. Sinabayan ko na siya at habang kumakain nabanggit ko ang tungkol sa gamot na aking ininom. Tinignan namin sa lalagyan, laking gulat na lang niya nang ito ay nabatid niyang pinakamalakas na gamot na pagpababa ng level ng blood sugar sa dugo. Para sa diabetes pala ang gamot na aking ininom, sa halip na ma-relieve ako sa hypertension nagfeeling diabetic tuloy ako. Sabi nga niya ay mabuti na lang at hindi ako nag-collapse. Ngayon alam ko na kung ano ang nararamdaman ng isang diabetic. Naiintindihan ko na kung ano ang kanyang nararanasan kapag tumataas ang level ng kanyang blood sugar sa dugo.

T-shirt Printing Blues

Noong sabado naman ay nagpagawa kami na sasakyan. Pinaayos ang preno (break drum and disc break reface) kung saan ay pinalitan ang ng break pad. Pinalitan din ang CV joints kung saan nahirapan ang mga mekaniko sa pagtanggal ng nasirang bearing. Magastos po, umabot na nine thousand pesos ang nagasta. Kasama namin si Gillian na noon ay may kailangang bilhin para sa kanyang school project. After the car repair in Servitec ay tumuloy na kami sa National Book store ng Antipolo City. Tanging silk screen lang ang nabili. Hindi namin kasi alam kung anong klaseng liquid ang binibili para dumikit ang plastic film sa silk screen. Nalaman ni Boyet na mag-pe-printing kami ng Tshirt, nakisawsaw na rin siya. Ang result, its a mess. Messy talaga. Nasira namin ang mga t-shirts na pini-printahan. Kaya we decided na back to square one muli.

Sunday ay nagpunta kami ng Santa Lucia para bilhin doon ang mga kailangan ni Gillian at Py. Wala kaming nabiling adhesion liquid. Naubosan daw ang National Book Store doon ng supply. Hilong-hilo na si Tita Beth sa kapal ng mga namimili para sa Pasko. Sa parking area nga ay nahirapan pa kaming maghanap ng space. Nakakita kami ng parking space sa may damuhan malapit sa quarters ng mga guardiya. Ito nga ang masama sa kalituhan, dahil ako ay lumabas sa kotse para tignan ang pagkakaparada, naiwanan ko ang susi. Akala ko si Tita Beth na ang kumuha dahil siya ang pumatay ng aircon at makina. Heto na po ang problema, ng pauwi na kami, hindi namin mabuksan ang pintuan ng kotse dahil naiwan sa loob ang susi. Tinawagan namin si Boyet para dalhin ang duplicate key. Kaya nasabi nga namin na magkaroon ng extra duplicate keys para hindi na maulit ang ganitong problema. Pangalawa na ito. Pero kagaya din ng unang experience namin, security guard din ang nagbukas sa pamamagitan lang ng kapirasong alambre. Nagpasalamat kami sa mga dakilang guwardiya na tumulong sa amin, nagbigay nga kami ng fifty pesos bilang pasasalamat. Inabisuhan na lang namin si Boyet na huwag na siyang tumuloy pa. Mabuti na lang ay nasa bahay pa lang siya noon. Sinabi niya kasi na on-the-way na siya kaya naman kami ay nag-alala. On the way nakatanggap kami ng text message niya, nagluto pala siya ng imbaliktad (isang Ilocano receipe mula sa karne ng baka na kanyang ginaya hango sa information na nakuha niya sa internet). Masarap ang pagkaluto kaya naubos lahat. Ang kaunting natira ko ay pinaubos ko na nga lang kay Tita Beth. Saglit na nakalimutan ang problemang dinulot ng pagkaiwan ng susi sa loob ng kotse. Isa ring kapalpakan ng lakad na iyon ay nang magdisisyon kami na pumunta sa Ever Emporium ng Pasig City para bumili ng adhering liquid sa branch ng National Book Store doon. Pero pagsapit namin doon ay nagsara na ang naturang book store.

Dahil sa napagod si Gillian ay nag-absent na lang siya ng Monday. Sinamahan ko siyang bumili ng mga kailangan niya sa pag-pi-print ng T-shirt sa unang book store na aming pinuntahan sa Antipolo. Nandito lang pala ang hinahanap. Lesson to learn, magtanong ng malaman. Hindi kami kasi nagtanong noon kung mayroon silang stock ng naturang produkto. Kaya pagdating namin sa bahay gumawa ng panibagong silk screen si Gillian para sa kanyang project. Nagmadali kagaya ng dati kaya pumalpak muli ang kanyang ginawa. Yeeba, history repeats itself in this occassion. Dahil may extra silk screen at film, susubokan kong gumawa ng design at muling subokan mag-print ng T-shirt. I hope kuha na by this time.

Pasko, Pasko na Naman... (Ni Remy Berdagol)

(Ang kinagigiliwang winter na bahagi na rin ng Christmas holiday season)

Kumosta kayo mga giliw naming mambabasa ng Blog na ito. Merry Christmas po sa inyong lahat. Bagamat sinasabi ko ito may mga bagay-bagay ding naglalaro sa aking isipan. Taon-taon ay ipinagdiriwang nating ang kapaskuhan na siyang maituturing ng mga Kristiano na kapanganakan ng ating dakilang manunubos sa kasalanan ng Mundo, ang Poong Hesu-Kristo (our Lord Jesus Christ). Sa aking munting pagsasaliksik ibat-iba ang mga pananaw ng mga Kristiano tungkol sa Pasko. May mga nagsasabi na hindi raw malinaw at walang katibayan na ang ika-25 ng Desyembre ay ang araw na kung saan ay ipinanganak ang ating dakilang Hesu-Kristo. May mga nagsasabi na ang araw na ito ay hango sa pagsambang pagano ng mga Romano noong araw sa kanilang diyos-diyosan na si Saturna. Ayon sa kasaysayan, ginamit nga ito ng Roma upang hikayatin ang mga pagano na umanib sa kristianismo. Sa makatuwid wala sa Bibliya ang pagsamba (o pagdiriwang ng Kapaskuhan). Ngunit may mga nagsasabi na hindi ring ipinagbabawal sa Bibliya ang paggunita ng kapanganakan ni Kristo. Sa ganang akin ang pasko ay dapat gawing araw-araw dahil araw-araw ding nagbibigay sa atin ng biyaya ang ating Poong Maykapal. Ang diwa ng Pasko ay dapat nasa puso ng isang nilalang, hindi ito nakikita sa mga dekorasyong pamasko, mga regalo, ang pangangaroling, ang labis-labis na inuman at kainan para magdiwang, ang pagpapaputok ng mga paputok. Ang tawag sa ganito sa english ay corrupted meaning of Christmas. Ako ay naniniwala sa kahalagahan ng pag-ala-ala ng kapanganakan ng Mesyas ngunit hindi dapat gawin itong negosyo, pagsasamantala sa ibang tao, at paghahangad ng mga material na bagay. Ito ang paganong pananaw sa pagdiriwang ng Pasko. Ang mga iba nga riyan ay nagnanakaw, pumapatay, at nambibiktima ng ibang tao para magkapera lamang at magkaroon ng panggastos ng Pasko. Ang tunay na diwa ng pasko ay ang araw-araw na paggunita at pagpapasalamat sa sakripisyo at pagkapako sa krus ng ating mahal na si Hesu-Kristo. Sabi nga sa english, man should not put the essence of Christmas on heavy spending, partying, display of wealth, human holidays and celebrations. Christ is the center of Christmas, a recognition of His birth which dramatically changed the fate of man, from the curse of sin to salvation. Certainly, Christ was born to redeem mankind (but not on December 25) and that we have to keep in our heart everyday not just one season of the year. Huwag lagyan ng mga gawaing pagano ang paggunita sa kapanganakan ni Kristo; ang Christmas tree, Santa Claus, sina Rodolf, Christmas lights na galing pa sa China, ang pangangaroling, at pangungutong ng mga pulis at iba pa para magkapera. Ang Christmas ay panalangin, pasasalamat, at pag-aaral ng salita ng Diyos. Hindi ito panahon para magtampo sa mga (kuripot o manlalamang) nagbigay ng regalong walang kakuwenta-kuwenta.

Siya nga pala habang sinusulat ko ito nagaganap ang isang malawakang transport strike ng samahang PISTON at malawak na ang naparalesang pagyaot ng mga sasakyang pampubliko. Siguradong mahihirapan na naman ang mga mananakay na umaasa lamang sa public transportation. Ang dahilan ng malawakang pag-aklas ng ng tsuper at operator ng mga pampublikong sasakyan sa buong bansa ay ang di makatuwirang pagtaas ng presyo ng langis at gasolina. Sobra na ang itinaas ng presyo ng oil products at LPG na siya namang ginagamit na panluto ng mga mamayan. Tumataas ang halaga ng piso kontra dolyar pero parang hindi nararamdaman. Dahil ba sa kagustohan ng mga iba na magkamal ng limpak-limpak na salapi. Noong isang buwan ay nagsagawa ng pag-aklas si senador Trillianes, nalagay na naman ang bansa sa malawakang pandaigdigang balita. Hanggang ngayon may nangyayari pang Senate hearing tungkol sa kaganapang ito sa Manila Pen kung saan ay pinaghuhuli at pinusasan pa ng mga pulis ang mga taga Media. Bad publicity sa rehimeng Arroyo ngunit tila di natitinag ang Malacanang sa opinyon ng ibat-ibang sektor ng buong daigdig. Dahil ba sa kapit tuko sila sa kapangyarihan, o kayang-kaya nila ang oposisyon na halata namang watak-watak? Ano ang kabuluhan ang pagdiriwang pa sa Pasko kung hindi na maampat pa ang pagtaas ng presyo ng mga bilihin at nakakasukang gawaing immoral ng mga iba diyan sa gobyerno. Sa halip na mangutang para may pang-noche-buena siguro magkasya na lang sa samporado at tuyo at magdamagang panalangin. Oo, ipanalangin po natin ang ating bayan at mamamayan. Sana magkaroon ng pagbabago sa puso at isipan ng mga tao. Nawa'y madama ang pag-ibig ni Kristo at sumunod sa kanyang mga kagustuhan. Nawa'y mabuhay tayo sa kabanalan at pagiging matuwid (RIGHTEOUSNESS) ni Kristo. Sabi nga ni kapatid Eddie Villanueva, sana ay magkaisa tayo at manalangin na magkaroon ng tinatawag na righteous government ang ating bansa. Bilang mga Kristiano dapat itaguyod nating ang katinuan, kabanalan, at matuwid na pamamaraan sa pamamahala ng ating bansa. Dapat umaksiyon na, sabi ni Liza Masa ng Gabriela. Kung hindi ngayon kailan pa.

Pasko na naman, sa isang taon pasko na naman uli, at sa mga susunod pang mga taon ay a-asahan natin na darating at darating ang pasko. Ngunit dumating man ito ay walang saysay kung sa ating mga puso ay wala si Kristo. May pagdiriwang ngunit wala sa ating mga puso ang dahilan ng pagdiriwang na ito. Huwag pukawin ang pananampalataya at pagmamahal ng Diyos sa ating mga puso. Maligayang paggunita sa kapanganakan ni Kristo- ang tanging daan sa ating kaligtasan.

Christmas Series 1 (Pamaskong Handog)

(Shopping or Just passing by? My Tito and Tita--RemyB)

ANG PAMASKONG HANDOG, PAG-IBIG NG DIYOS - ni Tito Dan

Kahapon ay umuulan kaya hindi ko naihatid si Tita Beth sa sakayan ng tricycle sa highway. Sina mareng Ester naman na sinasabayan niya ay masyado naming maaga ang labas at hindi pa handa ang Tita Beth. Sinabi kasi ni Randy, ‘yong driver, na hindi raw sila lalabas that day. Pero, before six in the morning tumawag si Mareng Es na tuloy pala sila. Hindi pa noon bihis si Tita Beth kaya sinabi na lang niya na mauuna na lang ang mga ito. Dahil sa umuulan hindi ko rin siya naihatid ng motorcycle. Sira kasi ang preno n gaming kotse. Nag-text nga sila ng tricycle driver para sunduin na lang siya sa bahay, wala ring dumarating dahil sira pala ang cellphone ng tricycle association. Later sinabi ng Tita ay ninakaw pala ang baterya nito kaya galit nag alit ang mga drivers. Mabuti na lang a personal nang sumundo si Princess ng tricycle para kay Tita.

Well ako naman ay pansamantalang nanood ng morning talk and variety show ng isang Network. Casual lang ang mga napapanood except doon sa parting “Swap Tayo” ng ABS-CBN. Na-feature kasi doon ang isang lola (hindi pa katandaan) na nagtataguyod ng dalawa niyang mga apo. Mahirap ang kanilang buhay, bagamat di ito nakikita sa malusog na pangangatawan ng bata pang (about on her late 40’s) lola. Dahil siya na lang ang nagtataguyod sa dalawa niyang apo, worried siya kung sino ang magtataguyod sa kanyang mga apo kapag bigla na lang itong nawala sa mundo. Mahirap ang kanilang buhay, tanging pamumulot lang ng basurang mapapakinabangan ang hanap buhay ng magaapo. Sa nakita ko mula sa video footage ng programa, hindi inaalintana ng lola ang hirap ng buhay. Pilit niyan nilalabanan ang kahirapan sa pagsusumikap upang mabuhay. Dala ang isang kariton (kung saan nakasakay ang dalawa niyang mga apo) ay binaybay nila ang mga kabahayan, kalye, at maging ang mga malalaking kalsada. Nagmistula nang basurahan ang munti nilang barong-barong. Pero bale wala ito sa lola, ang mahalaga may pinagkakakitaan siya.

Dahil layunin ng programa ang makatulong, isang celebrity (si Dawn Zulueta) ang nag-alok ng kanyang “signature” at mamahaling bag (galing pa ng abroad) sa sino mang makapagbibigay na tulong sa hirap nang magtaguyod ng dalawa niyang mga apo na lola. Maraming nagalok na tulong pero tatlo lang ang napili (as in tatlong hari). Ang isa ay isang dalaga (about 30-40 years old) na nakadama ng pangangailangan na maglolola. Isang bicycle-tricyle na punong-puno ng grocery ang pamaskong handog at tulong ng butihing dalaga. Ayon sa kanya naantig ang kangyang puso sa mga pangangailang ng dalawang bata. Dahil inilagay niya ang kanyang sarili sa nararanasan ng mga bata, naramdaman niya ang kahirapan, ang kalungkotan, at ang walang katiyakan sa buhay ng mga batang walang nag-aarugang magulang. Mabuti sa mga batang ito at may lola pa silang tumitingin sa kanilang mga pangangailangan. Ang isa pang nag-handog ng tulong ay isang Filipino Chinese na may tindahan ng mga bisekleta. Ganon din ang ibiniagy, isang bike-tricycle na punong-puno ng mga sari-saring groceries. Dalawang bagay ang tinugonan ng mga naghandog, ang pang-arawaraw na pagkain at pangangailang ng mga maglolola, at ang pangkabuhayang pangangailangan. Ang pangatlong nagbigay ng handog ay nagpadala sa programa ng isang lutoang de gas. Ano pa at ganon na lang ang pasasalamat ng lola. Kitang-kita din ang tuwa ng mga bata na noon ay inumpisahan nang maglaro ng mga handog na laruan. Ang isa pa nga sa mga bata ay sinubukan patakbuhin ang bike-tricycle. Sa interview luhaan ang lola na nagpasalamat sa mga tumulong sa kanila. Dati pala siyang tagahanga ni Dawn Zulueta ng kabataan at kasikatan pa nila ni Richard Gomez. Sabi ng ng lola parang panaginip lang, na kung saan siya noon ay nakakapanood lang sa TV ng mga natutulongan, siya ngayon ay mismong recipient ng handog at tulong mula sa mga taong may magagandang kalooban. Damang-dama ko rin bilang isang manunood ang kagalakan at tuwa ng mga natulungan. In my part, it is not so much on the material things given them that made me happy, it is the heart and the spirit of the one who made this things possible, our Lord and Savior Jesus. Sa akin nasaksihan labis na tuwa at kagalakan sa aking pusong ang nadarama; di ko man lang namalay na ako man din ay nagpapahid na ng aking mga luha sa magkabilang pisngi.

This Christmas is all about the birth of a loving Savior, the Messiah who died at the cross for the atonement of our sins. In his earthly ministry, he fed the hungry, he healed the sick and broken heated, He showed the love and glory of the Father to mankind, and urged everyone to be of service to others as he himself was made a living sacrifice.

Ang kalagakan at pagdiriwang sa kapaskuhan ay hindi para ipagbunyi ang ating mga katangiaan, kakayahan, at mga tagumpay. Hindi ito ang panahon para magpasikat, ang magpahayag ng katanyagan at kapangyarihan, everything is for the glory of God this Christmas. Ito ang panahon ng pagpaparaya, ang pagpapatawad, ang pagkakaisa, at pagmamahalan. After all Christmas is all about God’s love.

Isaiah 63:7-9 Praise and Prayer

7 I will tell of the kindnesses of the LORD, the deeds for which he is to be praised, according to all the LORD has done for us—yes, the many good things he has done for the house of Israel, according to his compassion and many kindnesses.
8 He said, "Surely they are my people, sons who will not be false to me"; and so he became their Savior.
9 In all their distress he too was distressed, and the angel of his presence saved them. In his love and mercy he redeemed them; he lifted them up and carried them all the days of old.

MALIGAYANG PASKO AT MANIGONG BAGON TAON!

MAKASAYSAYANG WEEKEND-ni Tito Dan

(Our animated, este anime fan, baby na si Py)

Ay, nakalipas na naman ang isang buwan, nasa buwan na tayo ng Disyembre 2007!Makulay at makasaysayan ang mga huling araw ng nakaraang buwan. Bakasyon ni Tita Beth at ang mga bata noong November 30, 2007 dahil i-dineklara na Bonifacio Day (National Heroes Day). Ngunit bago pa man ma-celebrate ang natatanging araw na ito, nagkaroon naman ng isang Standoff sa Makati. Ito'y tinawag na KUDETA kung saan involved dito sina Senador Trillianes at General Lim, kapuwa nakakulong dahil sa paratang na rebellion. Nagmartsa sina Senador Trillianes at General Lim na kapuwa akusado mula sa Makati Regional Trial Court hanggang sa Manila Peninsula kung saan sila ay nag-press conference at dito inihawag ang kanilang pagkundena sa rehimeng Arroyo; at may panawagan pa ng pagbaba sa puwesto ng presidente. Nasira tuloy ang schedule ko upang tapusin na ang aking project na rocking chair. Napaka-exciting kasi ang kaganapan. Sa maghapon na non-stop TV coverage walang eksena na di ko nasaksihan. Pati nga ang pagteargas ng mga pulis at pagpasok ng tanke sa loob ng Makati Penensula Hotel ay napanood ko. Pati ang pagtale sa mga kamay ng mga journalists ay akin ding nasaksihan. Kaya lang, talo na naman si Ka Toning Trillianes. Sabi nga ni Erap, next time pagbutihin mo bata. Sabi naman nina Jerry Baja at Anthony Taverna may balat ata sa puwet itong si Trillianes at laging nabibigo. Well ang KUDETA (daw?) ay nagbunga naman ng isang gabing curfew (the first of its kind after Martial law).

Nasira nga ang schedule namin, Sana papunta kami sa gabi ng Friday sa Star City para mamasyal ngunit dahil sa KUDETA postponed. Well ang Friday namin ay ginugol naman sa pagpaparepair ng preno ng KIA na pumalpak naman. Mabuti na lang at sinamahan namin sina Gillian, Py, at Boyet sa pagpunta sa Mall of Asia upang um-attend sa Anime Convention. Kung hindi baka ne-nerbiyos sila sa pagkasira ng preno ng KIA. Anyway natapos din ang bleeding (para kumagat ang preno) sa Shell Station ng Pasig malapit sa Rizal General Hospital. Gas at gastos na naman, care of Tita Beth. Ang reward, dalawang Ferrari cars. Masaya no, may Ferrari na si Tita Beth. Hindi naman sa pagyayabang, apat na ang Ferrari ni Tita Beth. Mayaman ba siya? Tanongin ninyo ang Shell, baka magka-ferrari din kayo.

Lunch time na ng makarating ang family sa Mall of Asia. Kumain sila sa French Baker at tipong nag-lasang Pranses ang family. Pagkatapos ng lunch nagkanya-kanya na ang mga bata, kami ni Tita Beth ay naglibot ng napakalawak na Asia Mall. Ang mga bata naman na kinabibilangan ng isang computer programmer na tumutogon sa pangalan na Boyet ay nagtungo na sa Anime Convention Center. That's why para kaming mga bagong kasal na naman ni Tita Beth na magkaholding hands pa sa paglilibot ng Mall. Sa bay side ng mall ay may isang malaking largabista at sa five pesos coin na inabot sa akin ni Tita Beth nakita ko ang isang dako ng Roxas Blvd. Nakita rin namin ang isang Hotel na kung saan ay ini-refer si Tita Beth para sa isang training managerial position. Narating din namin ang pinagdadaosan na Mix Martial Arts competation. Boring kaya iniwan namin ang show dahil sa kawalan ng excitement ang labanan ng Brazilian Jujitso. Sa foodcourt kami napadpad ni Tita Beth. Dito natulog siya. Ako naman ay sumaglit din sa Ace Hardware as usual. May munting konsierto din akong nakita, naki-usyoso at nakining bahagya. Magtatagal sana ako pero naala-ala ko si Tita Beth na noon ay tulog na tulog sa food court. Nakapagkape rin kami sa Misis Fields at naupo sa pulang upuan na malambot. Gusto sanang matulog doon si Tita Beth pero nahiya siya. Thats why balik na naman kami sa foodcourt at dito na namin hinintay ang mga bata.

Gabi na ng dumating ang mga children, may dalang mga paper bags na may larawan ng mga ibat-ibang anime characters. Umorder ang Tita ng sinanglao (beef stew ng mga Ilocanos) at nasarapan siya sa sabaw. Pagkatapos kumain ay umalis na ang family, next objective Star City, goal is to see snow. Pero sadyang malupit ang pagkakataon, sa parkingan pa lang ay nawala ang family, they proceeded to the North parking instead of the South. Na naman, yes ito na ang pangalawang pagkakataon na nawala ang family sa parkingan. Napakalawak kasi ang Mall of Asia.

Star City, crowded. Maraming nakaparadang Buses. Muntik na kaming di nakakuha ng parkingan. Nang makakuha, mahaba na rin ang pila para sa mga rides at snow show. The result tinamad ang mga bata. They decided then to leave without asking me. Atat na atat pa mandin akong magride at magtour around. Bad cholesterol (ang aking expression), sumawsaw lang pagkatapos i-iwanan ninyo ako. Bad mood ang inyong lingkud. Feeling ko hindi na ako babalik pa doon. Napakasakit at nakakawalang gana, nakakalagas pa ng buhok sa konsumisyon. Buti na lang at bumabalik ang aking buhok sa shampoo ni Marissa na asawa ng isang dakila at mabait na ASEC. (Assistant Secretary).

Pag-uwi naiisip ko pa rin ang Star City, naiisip ko rin ang pumalpak na repair sa brake master ng KIA Pride. Nawalan tuloy ako ng ka-pride pride. Ni fried chicken wala nga. Sa shell uli ang tuloy dahil nawalan din ng (konsumisyon talaga) motor oil. Nakadalawang litro din kami. Gumastos na naman ng four hundreed pesos. Nakakadala (kaya parang gusto ko na noon ang sumigaw ala Tarzan) basta gas station- gastos. Basta anime convention, gastos. Kahit KUDETA gastos.

Mabuti na lang at pag-uwi namin sa aming mabangong bahay (courtesy of Dampa and Salem) nalinis na ni Princess Sarah (may reklamo?) ang aming kuwarto. Nawala bahagya ang amoy ng jingle ni Salem at Dampa. Nakatulog kami. Kinaumagahan nagusap kaming mag-jowa. Sana di na tayo sumama pa, ika ko. Oo, at sumama pa ang loob mo ang sagot naman ni Tita Beth. Pero mabuti na lang sinamahan natin sila, baka ne-nerbiyosin pa sila ng husto sa nangyari at mag-te-te-text ang mga iyon sa atin, dagdag niya. Oo nga ano, mabuti na lang at di na tayo tumuloy pa sa Star City, at buti na lang may bukas pang gas station sa pag-uwi dahil kung hindi baka natuyoan ng husto ang makina ng walang ka- pride pride na kotse. Blessing in this guy talaga (blessing in disguise) ang pa-cute naman na sagot tita ninyo sabay higop ng kape na tinempla ni Princess Sarah.

Lakad Mag-asawa (Tito and Tita on Date)

(Tito Dan Playing with his cats)

That was Monday November 19, 2007, nagpunta ng Makati ang magjowa upang alamin kung mag-kaano ang ibibigay ng CAP Educational Plan para sa pag-aaral ni Gillian sa College. To their surprise, less than four thousand pesos lang ang makukuha nila tuwing semester. Napangiti na lang ang mag-asawa. At this time nasa Baguio si Gillian on retreat, at si Py nanam ay nasa school kaya malaya silang nakapaglakbay. Napag-usapan pa nga nila ang tungkol sa Club Panoly kung saan ay may naki-sawsaw naman sa usapan nila na holder din ng Club Panoly Plan. Inihatid pa nga nila ito sa main office ng Club Panoly sa Makati. Anyway naisipan di ni Tita Beth na puntahan ang Phillippine Health Insurance sa Pasig para maghulog ng bayad. Habang nagbabayad si Tita Beth umorder naman ng Pagkain sa Chow King (factual no intention for commercial) si Tito Dan para majustify ang kanilang pagparada ng sasakyan doon.

Maagang natapos si Tita Beth, bumalik sa Chow King at umorder si Tito Dan para sa kanyang pagkain. Haban kumakain, naala-ala ni Tita Beth na may tatapusin pala siyang trabaho sa UNISYS kaya si decided to go. Sa Cubao sila nagtungo ni Tito Dan, to park the car and for Tito Dan to buy something sa mga Malls sa Araneta Center. They parted for a while at nagkanya-kanyang lakad ang magjowa. Nakakatuwa nga dahil mag-kaholding hands pa sila at tila bagang p senior citizens makaporma habang naglalakad. Ni hindi nga sila kinakapkapan ng mga guwardiya thinking harmless na ang dalawa na sa paglalakad at pag-akyat-akyat sa mga hagdanan ay hinihingal pa.

Nagkita muli sila sa hapon doon sa Tacos King ng Gateway. Kumain ng tacos at pauwi na. They took C5 Libis at dahil hindi nakapag-lefturn going to Marikina, dumeretso na lang sila sa Ortigas Extension. Traffic din kaya after the bridge, kumanan sila patungong floodway. Dito na nagsimula ang walang katapusan na pagbaybay ng matao at punong-puno ng batang kalsada. Nerbiyos na nerbiyos si Tito Dan na nag-aalala baka makabundol ng batang pasaway sa lansangan ang Tita na siya noon ang driver. Sa tutoo lang, ginawa nang playground ang kalsada ng mga bata na di ini-intindi ang mga sasakyang dumaraan. May mga tricyle, nagbi-bisekleta, at motoristan ding pasaway. Adding more problem, ang makipot na kalsada ay ginawa ding palengke ng mga magagaling nating kababayan. Sa tingin ni Tito Dan ay tila bagang naglalakbay sila sa napakalawak na dagat. Para bang wala nang katapusan ang haba ng kalye na punong-puno ng mga batang (at times mukhang yagit) na naglalaro. Every five meters may kumpol-kumpol ng mga bata. May diggings pa ang Manila Water which added more problem to the motorists. Parusa talaga, kaya ganon na lang ka-stress si Tito Dan. We shall not pass this way again, ang kanyang sinabi. Anyway nakarating din sila sa Taytay patungong bagong SM (Shoe Mart). Dito kumain sila si Bacolod Chicken Inihaw pagkatapos bumili ng belt ni Tito Dan. Ni wala ngang magkasya sa katabaan naman ngayon ng Tito. Pagod-na pagod din si Tita Beth sa pagmamaneho ng KIA mula sa napakahabang kalye ng floodway. Kaya panay higop ng sabaw ng pansit molo ang beautiful Tita. Sa pag-uwi si tito Dan na lang ang nagmaneho. Pagod man ang magjowa, nagawa pa nilang manood ng Pinoy Big Brother sa Channel 2.

Kuwentong Betty (in Popular Filipino)8

Ang Family Outing ni Tita Beth- Ballet sa CC

(Tita Beth eating Japanese food)

Nagkasama-sama na naman ang pamilya ni Tita Beth sa isang lakaran. Originally, ang kanilang destination ay doon sana sa Sta. Cruz Manila (Avenida Rizal) at sa Tutuban Mall and Divisoria Market. Dahil sa sobrang traffic, nagbago ang isip ng pamilya. At first nagtungo sila sa Santolan LRT station para iparada ang kanilang kotse. Sasakay na lang sana sila ng LRT patungong Recto at deretso ng Divisoria. Hindi natuloy ang plano, sa inaakalang paradahan ng mga sasakyan ay hindi pala puwede. Balik uli ang pamilya sa Marcos Highway patungo ng Cubao Quezon City (Araneta Center). Ano ba talaga ang balak ng pamilya? Una ang outing na iyon ay upang pumunta ng Divisoria at Avenida para bumili ng booth shoes ni Gillian. Dahil sapatos ang pangunahing pakay, sinubokan muna ng pamilya na puntahan ang Marikina Shoe Expo ng Araneta Center sa Cuabao. Hindi nga sila nagkamali, nandoon lang pala ang klase ng sapatos na gustong bilhin ni Gillian. Nabili nila ito sa isang store doon na nagbebenta ng mga class na sapatos na galing sa Marikina. Maganda at magarang tignan ang nabiling sapatos ni Gillian. Sulit ang trip, ang sabi ni Tito Dan na inis-na-inis noon sa mga taong pasaway na naglalakad sa mismong kalsada (hindi sa sidewalk) at mga drivers ng sasakyan na pasaway at barumbado sa pagmamaneho. Ginutom si Gillian kaya naisipan ng pamilya na kumain muna sa Tropical Hut na malamit sa Puregold grocery (ang dating COD) ng Cubao.

Pagkatapos maglunch dumaan muna ang pamilya sa Puregold Mart and Grocery; may nagustohan si Tito Dan na belt dito (99 pesos only) pero ayaw naman patulan ni Tita Beth. Dahil gusto ni Tita Beth na bumili ng sapatos katerno ng kanyang baro, pinuntahan nila ang Shoemart Cubao. Dito nakabili ng sapatos at sunglasses ang Tita. As usual si Tito Dan ay namili ng kanyang mga kakailanganing materials para sa kanyang project sa ACE hardware. By the way wala akong balak mag-komersiyal para sa mga nabanggit na establishments. Factual lang ang pagbanggit sa mga ito. Dahil inaantok si Tita Beth nagtungo ang pamilya sa foodcourt at doon siya natulog habang nag-memeryenda sina Py at Gillian. Later nag-kape sila ni Tito Dan.

Bago lisanin ang Cubao, nagtungo muna ang pamilya sa Baron Knowledge Power upang bumili ng langis na Dose Pares ang pangalan. Ang tuloy sana after Cubao ay kina Tita Lily. However, while they were in Meralco Avenue, nala-ala ni Tito Dan na wala pala siyang sapatos. Plano ni Tito Dan ang bumili ng mumurahin na sapatos para magamit sa kanilang panunood ng Ballet sa Cultural Center of the Philippines sa araw ding iyon. The solution, stop muna sa Hypermart ng Pasig para bumil ng pair of MUMURAHING shoes. Nakabili nga si Tito Dan; courtesy of 50% discount? He-he, in-assist pa nga siya ng salesboy ng nakasapatos din ng mumurahing China shoes na naka-tape sa dulo dahil bumuka na ito na para bagang ibon na naghahanap ng pagkain.

Dahil gahol na sila sa oras, nagpalit na sina Tita Beth doon mismo sa vehicle park area at the basement of Hypermart ng Pasig City. Doon na rin nagpalit si Tito Dan ng kanyang pair of pants bago nag-dinner ang family. Pagkatapos ng dinner, it was 6:30 P.M. tumuloy na ang family sa CCP complex along Manila Bay. Traffic the usual problem, medyo kinabahan ang Tita who was driving then dahil baka ma-late sila sa show. Ang Ballet show (The Nutcraker) ay mag-uumpisa ng 8:00. Pero grabe talaga ang traffic, masyadong pasaway ang mga jeepney drivers. Pagsapit ng Roxas boulevard, agad kumanan ang Tita to the direction of Luneta, pagsapit ng Philippine Navy Headquarters, nag-lefturn siya to the direction of Cultural Center of the Philippines. Umabot sila sa oras. May panahon pa para sagutin ang product survey ng Nestle Philippines tungko sa kape. Dahil apa sila, apat ding pakete ng special ng kape ang ibinigay bilang reward.

Napakaganda ang palabas. Magagaling sumayaw talaga ang mga dancers. Lalo mong hahangaan sina Faye Abigail Tan, Jared Jehowil Tan, Joel Matias, Peter Lloyed San Juan, Mark Joseph Pineda, Pearl Angeli Diamante, Stephen Canete, Tracey Castillo, at Ashley Santillan. Lahat ang mga ito ay members (artists) ng Philippine Ballet Theatre. Naku si Tito Dan talagang avid fan din siya ng Ballet, may pa-barvo bravo pa siya kapag pumapalakpak.

Sulit ang lakad ang general comments ng family habang kumakain ng hamburgers on the way to Antipolo.

Kuwentong Betty 7

ANG SURPRISE TREAT NI TITA BETH

Last Sunday, November 4, 2007, naghanda si Tita Beth para sa isang birthday party. Hindi siya ang may birthday, si Vanny. Ang kanyang order, walang babati ng happy birthday kay Vanny, sa table na lang kapag kakain na. By the way si Vanny or "Baning sa Tagalog" ay dating teacher nina Gillian at Py na ngayon ay nagta-trabaho na sa call center. Naging malapit na siyang kaibigan ng pamilya. Anak na nga ang turing sa kanya. Anyway, ang pananahimik ni Tita Beth sa pagbati kay Vanny ay umipekto naman sa birthday celebrant. Lahat nang malalapit na tao sa kanya ay bumati na maliban kay Tita Beth and family.

Tinawagan sa pamamagitan ng text messaging si Vanny kung makakasama siya sa fellowship sa GCF East. Ang tugon naman ay hindi at kagigising lang. Um-attend nga ng fellowship sa GCF East sina Tita Beth and family. Pagkatapos ng service, bumalik kaagad sila sa bahay for lunch with Vanny, actually ito ang surprise treat ni Tita Beth. Nang tinawagan si Vanny uli, sumagot naman ito na papunta muna siya sa market to buy some food. Hindi pa rin bumabati si Tita Beth; nagbigay lang ng kaunting hint, just buy ice cream may cake na dito. Hindi nakuha ni Vanny ang hint kaya bumili nga nang ice cream and chocolate cake (red ribbon). Dahil late na para sa pananghalian, kumain kaunti ang pamilya.

Dumating si Baning, o Vanny, bitbit ang isang cake at ice cream. Pag pasok sa bahay, binati siya kaagad ng happy birthday at muling lumiwanag ang kanyang mukha. A little bit frustrated siya dahil sa pag-aakalang nakalimutan ng siyang batiin sa kanyang birthday. Ang sabi nga niya kapag nakalimutan daw ay magpapaalala siya. Anyway muling pinagsaluhan ang pancit canton, puto, dinugoan, pritong manok, cake, at ice cream. Ang drinks ay ice tea. Masaya ang kainan at may photo session pa.

Habang kumakain nabanggit din ni Vanny ang kanyang problema sa bago niyang supervisor na nagbigay ng poor rating sa kanya due to low performance. Anyway she confronted the supervisor and explained her side to the manager. Ang problema basta na lang nagbigay ng rating ang supervisor based on her two days performance without looking at her past records kung saan siya ay laging topnotcher sa sales. In-advised na lang siya ni Tita Beth na maghanda ng mga records ng kanyang performance para hindi na muling maulit pa ang maling pagbibigay sa kanya ng performance rating.

She stayed from 2:00 to 6:00 p.m. Tinawagan ang kanyang mga kaibigan at pagkatapos muli silang nagkuwentohan ni Tita Beth. Pag dako nang ala sais ng hapon, hinatid na lang siya ni Tita Beth at ang kanyang mga dalagitang anak na sina Gi at Py. Pumasok sila sa kanyang inuupahang studio type na bahay. Mukhang maliit pero tamang-tama lang sa nagiisang katulad niya. Kung may asawa ito, tiyak na ma-bo-bored ang kanyang mister ang kuwento ni Tita Beth. Well, umepekto ang plano, ang surpresa ay naka-cause pa ng kaunting tampo sa matimtimang dalaga.

(go to the page and look at the pictures)

Tito Dan Speaks

God's Honey, You are on Your Way...

Tita Beth doing her report at the office

Kanina habang naghihintay kami sa pagdating ni Mareng Es (nakikisabay siya kina Mareng Es papasok sa trabaho) nakapagkuwentohan kami tungkol sa kalagayan na ng IT Company. Nabanggit ko kasi na isa ito sa mga naging inspirasyon ko sa pagsulat na article na "No Money, No Honey." Gaya ng dati nasa kritikal pa rin na kalagayan ang IT Company dahil sa pagkalugi sa malakihan nitong project with the government. Tapos na ang system, hardware na lang ang kailangang kumpletohin ng kumpanya. May lungkot ang himig ng kanyang pagkukuwento, mukhang ginantihan ng isang hardware distributor ang kumpanya dahil hindi dito kumuha ng supplies ang IT firm. Sa ibang kumpanya ito nakakuha ng mas mababang halaga. Ang kaso may kulang pang component ang bawat unit (na sana provided na kung sa nabanggit na suppliers kumuha) na kailangan namang i-provide para maibigay na ang kakulangang bayad pa sa IT firm. Pumirma na ang dalawa sa mga kailangan na signatures pero hind pumirma ang COA auditor. Which means, wala silang makukuhang pera na pampasuweldo sa mga empleyado sa buwan na ito. The next settlement will be on December na, a delay of more than one month. Naiyak na lang ang ate Lily, the president, na siyang naglalakad upang mabayaran ang IT Company. Talagang nakaka-depress ang mga pagsubok. Habang lumalago at tumitibay ang pananampalataya ng isang anak ng Diyos, ang mga pagsubok naman na dumarating ay kasing bigat din ng kakayahan nito na harapin ang mga pagsubok na iyan. Subalit kung ang ating pananampalataya naman natin ay hawak na Diyos at tayo'y nanalig sa kanya, ang kakayahang tumayo at magwagi sa mga mabibigat na pagsubok ay may patutungohan. To God be the Glory.

Sabi nga ni Tita Beth, what I could do is pray. Oo, panalangin ang tanging sandata na siyang nakapag-uugnay sa atin ng mahal na Panginoon upang mapagtagumpayan ang lahat ng temptations, struggle, and tendency to give in to our trials. Ang malungkot, hindi lang iisa ang dumarating na pagsubok, napakarami. Hindi lang for a while na nararamdaman at na-i-experience ang mga ito, pangmatagalan pa. Tulad din ng sinasabi sa isang commercial ng rubbing alcohol, hindi lang pang-pamilya ito ay pang-sport pa. Ang mga dumarating na problema at pagsubok sa mga personal na buhay natin ay isang pagsubok din sa tinatawag nating spiritual maturity. Ang mga problemang dumarating o pagsubok man diyan, family or organizationaly related in whatever dimension, ay isang uri ng paghamon sa kakayahan nating kumapit at magtiwala sa Diyos. Gaya ng isang sport, tayo'y lumaban ng buong tapang at talino, upang makamtan natin ang panalo at maging kampion ni Kristo. Christ is our coach, our manager, our mentor, our adviser, and financer, wala ka nang hahanapin pa. Ang kuwestion ng lamang, hanggang saan tayo makapagtitiis? Is Christ pushing us to the limits of our capacity and endurance? Sa katanongang iyan ay sasagutin din natin ng isa ring katanungan, hindi pa pag-aari na tayo ni Kristo? Having been the subject of Christ, is it not our strength is His strength? Is it not our power to overcome spiritual and material struggles is His power? "The Lord is my shepered" (Psalm 23:1). If Jesus is our savior and redeemer does He not prepare a green pasture for us? Do we need to suffer and bear the mental anguish of a never ending financial woes? May mga pagkakataon na nagtatanong tayo sa Diyos, bakit napakatagal namang maramdaman ang iyong kasagutan sa aming mga hinaing at paghihirap? How much more faith do we need Lord para lamang aming maintindihan kung ano ang inyong kalooban sa mga nararanasan naming pagsubok? Sa ating mga panalangin, nararamdaman at nararanasan din ng Diyos ang paghihirap ng ating kalooban. But He has His own design and a time frame for everyone. Of course we can not say to the Lord, No Money, No Honey. He has more than enough for our needs. Hindi kaya tayo ang nagkukulang sa kanya?

A few years back nang ako ay nagtungo sa Amerika upang magbakasyon, I was detained for almost five hours at the immigration along with other tourists. Sa mga panahon na iyon, wala akong katiyakan kung ako'y makakarating sa aking patutungohan, o kung hindi kaya'y ako ay pababalikin sa Pilipinas. Wala akong maisip pang paraan kung hindi manalangin. I said all my prayers and petition to the Lord pero nararamdaman ko ay kulang pa. Ultimately naisip ko ang Lord's Prayer and I recited it with all of my heart.

"Our father in Heaven,

Hollowed by Your name,

Your Kingdom come,

Your will be done

On earth as it is in Heaven.

Give us this day our daily bread.

And forgive us our sins,

For we also forgive everyone who is

indebted to us.

And do not lead us into temptaion,

But deliver us from the evil one."

(Luke 11: 2-4 NKJV)

Pagkatapos busisihin ng mga immigration officials ang aking mga documents, ako'y binigyang laya ding makapasok sa Amerika. Bagamat sa labi ng iba ko narining, I know the Lord had spoken to me. "You are on your way." Similarly at the cross when He died for the atonement of our sins, you are on your way to eternal life. Sa taimtim na panalangin ay batid kong tinutugon ng Diyos ang ating mga pangangailangan ng buong pagmamahal. Sa lahat ng mga gusot at kawalan na ating kinasasangkutan sa buhay, gaano man ito kalaki, mas makapangyarihan ang Diyos na siyang ating gabay. Ikaw pa na kanyang pinaglaanan ng kanyang buhay ang hindi niya pagbibigyan. Jesus saves, and we are on our way...

Kuwentong Betty 6 (in Popular Filipino)

ANG BLOOD SUGAR READING NI TITA BETH

Nakapagtataka matagal-tagal ding inaasam ni Tita Beth na bumaba sana ang kanyang BLOOD SUGAR at lahat na lang na remedyo ay ibinigay na ng mag-asawang doktor na sina Dante at Nietz. But to no avail, hindi bumababa. Nakakabahala na, nakakatakot, ano ba yan at hindi pa rin nare-remedyohan ang salbaheng pagtaas na sugar level na ating Tita. Ultimate suggestionng mag-asawangdoktor, insulin.

Ang paboritong bunso ni Tita Beth, si PY ganda

Insulin? Huwag mo hirang, ang tawad ni Tito Dan. Baka makuha lang iyan sa mga herbal supplements, at HIGIT SA LAHAT DIET. Ikaw kasi, kain ng kain. Tumiwalag ka muna sa KKK association. KKK association means huwag KAIN NG KAIN NG KUNG-ANO-ANO upang maging-stable at normal ang blood sugar mo. Right madam? Iyan po ang advise sa beautiful nating Tita. Pero nakain pa rin....

NUGA after Marie's Kingburger massage, iyang po sagot ng Tita sa kanyang diabetes. Kina Marissa, nagnuga ang mag-jowa na Tita Beth at Tito Dan. That was Saturday, kaya the following Sunday nag-bloodsugar test siya, ang RESULT, BUMABA! AMAZING from 290 to 240. Kaya pagkatapos magpakuha ng CBC sa Sta. Lucia Clinic, nagpuntang NUGAhan uli ang Tita. Kaya ngayon, besides Diyeta magpapamasahe at magpapaNUGA pa siya.

Last Saturday nga pala, nag-grocery ang Tita at Tito Dan sa MAKRO Cainta. Kumuha ng temporary membership ang Tita kaya naka-pagrocery sila ng Tito Dan. Biro nga ng Tito Dan, mukhang tuloy-tuloy na 'ata na sila na lang ang laging magkasama dahil ang kanilang mga babies ay nagdadalaga na at may iba na silang mundo. Point of inquiry, hiningal ba ang Tito Dan nang hilahin niya sa hagdanan paakyat ang Tita Beth pagkatapos magpa-CBC ang Tita Beth sa Sta. Lucia. Well, medyo medyo lang ang sagot. Ang Tita natin noon ay no-eat for 12 hours for the CBC. Kaya upon reaching Jolibee MAKRO in Cainta, kain sila doon. Naku mga Tito at Tita mukhang balik na naman kayo sa dati, romantically inclined to each other.BAAAABOOOOOO.

REMY'S GREETINGS

MGA READERS, LET US CONGRATULATE TITA BETH AND TITO DAN FOR THEIR 16TH WEDDING ANNIVERSARY LAST OCTOBER 13, 2007. THEY ARE GOING STRONG AT 16. SWEET 16? WELL NAG-CELEBRATE SILA LAST SATURDAY AND SUNDAY. LAST SATURDAY MAY PINUNTAHAN SILANG KAMAG-ANAK AND THEY HAD A JOLLIBEE DATE IN BARANGAY HOLY SPIRIT QUEZON CITY. LIKEWISE TULOY PA RIN ANG DATE NG MAG-JOWA SA BURGER KING KUNG SAAN SILA NAGPAMASAHE KAY MARIE. IN THE EVENING NASA YNARES TIANGGE NAMAN SILA NINA GILLIAN AT BOYET AT NAMILI NG MGA SIMPLE ITEMS FOR GIFTS AND FOR KEEPS. NATULOG PA NGA ANG TITA SA FRONT GATE NG YNARES STADIUM. NAPAKARAMING TAO NANG GABING IYON KAYA MEDYO NAHILO ATA ANG BIDA. LAST SUNDAY SA UNION CHURCH NAMAN SILA UMATEND. AFTER THAT THEY HAD A LUNCH WITH ATE LILY, PERRY GELL, GILLIAN, AND PY SA GLORIA MARIS NG GREENHILLS SHOPPING CENTER. MEDYO NAHILO NA NAMAN ANG ATING BIDA. HOY, HINDI SIYA NAGLILIHI. OVER AGE NA SIYA SA PAGIGING PRODUCTIVE. NA-REFRESH LANG ANG DAKILANG TITA NG NAKAHIGOP SIYA AT NAKAKAIN NG MASARAP NA SHABO-SHABO (HIND SHABU). THEY ALSO HAD A CUP OF KAPE SA BAHAY NI TITA LILY. AT HOME PANAY KAIN NA NAMAN ANG TITA. MAY ADVISE KASI SI DOKTORA NIETZ NA EAT MODERATELY, EAT ONLY VEGETABLES. PALIBHASA'Y NAG-BIBIBLICAL DIET NA ANG MAGASAWANG DOKTOR DANTE AT DOKTORA NIETZ. MASAYA ANG WEEK-END NG DALAWANG LOVERS IN THE PARADISE. PABULONG NGA NI TITA BETH KAY TITO DAN "I LOVE U." ANG SAGOT NAMAN NG TITO " SAME TO YOU, ONE HUNDREED PERCENT I LOVE YOU." NAKAKAKILIG. WOW, TITO AND TITA KEEP IT UP! (Tita Beth read the posting to see some pictures, i-click mo lang gid)

Kuwentong Betty 5 (in popular Filipino)

LBM--Grounded ang Bida

Naku tutoo po, grounded ang ating bida. Hindi pumasok ngayong araw ng Martes (October 9, 2007) dahil sa LBM. Kagabi pagka-pahinga niya, kumain na ang ating bida. Nasarapan sa sari-saring pagkain (turon, ampalaya leaves with mongo, sandwich, etc.). Ang resulta, nag-alboroto ang kanyang stomach kaya naka-ilang ulit siyang bumisita sa CR. Maaga siyang nagising ready for work pero pinakikiramdaman niya kung kaya niyang pumasok. Earlier she decided, papasok siya at makikisabay kay mareng Es. Pero hindi ito natuloy dahil si mareng Es ay papunta pala ng Congress. Pinakiramdaman uli ng ating Tita kung kaya niya, at uminom pa siya ng green tea. Kumain kaunti para may energy papuntang office. Ang masaklap...brrrroggg...pumurorot na naman siya sa CR. Now she decided, grounded muna, pahinga at baka ano pa ang mangyari sa kanya sa daan.

Sa awa ng Diyos, after taking a medicine, gumaling din. Nakakain din siya ng tilapiang may sabaw at saging. Tamang-tama bumisita naman sa Vans for a certain request kaya nakapag-usap sila. Napagpayuhan tuloy ang matimtimang dalaga na mag-ingat sa mga recruiters for job abroad. Nakatulog ang Tita, at nakapagkape din siya for her meryenda. Nag-computer siya ngunit sandali lang at para siyang nahihilo. Naku po, ano na naman iyan. Pero okey na siya ngayong ready for work tomorrow.

Dumating ang mga kids from school kaya kumpleto na naman ang araw ng ating Tita. Ang payo ng sambayanang Filipino, Tita Beth kaunting ingat sa pagkain. Kaunting ingat din sa mabahong amoy na nanggagaling sa mga bulok na hamon sa Customs. At higit sa lahat, may you have more power and energy. May your smiles and laughters brighten your day always. Nagmamahal--Kapuso at Kapamilya. Isama mo na diyan ang lahat ng mga networks.

Kuwentong Betty 4 (in popular Filipino)

Stranded, The Pizza Connection

by Tito Dan

Sa hindi inaasahan, noong nakaraang Friday (October 5, 2007) hindi nakaauwi ng maaga Tita Beth dahil stranded siya sa LRT Recto Station. Hindi klaro ang dahilan, ang malinaw walang tumakbong tren at sarado ang LRT station. Kung alam lang ninyo kung gaano kabigat ang dalawang bags na laging dala ni Tita Beth, mangangawit po kayo sa bigat. Iyong isang bag na lang niya kapag dinadala ko ay parang pasan-pasan ko na ang buong daigdig sa kabigatan. Which means na sa mga panahon na iyon ay hindi na maipinta ang mukha ng dakilang Tita sa kalungkotan. Well, being an smart lady at that (o kaya gutom na) pumunta muna siya sa isang pizza parlor (ang theme colors nito ay green and pink) at kumain muna ang ating bida. Nagtext siya kay Dante (Doc. Rio) para sabihin sa akin (through the landline phone) na mauna na daw kami sa Bible study at susunod na lang siya. Hindi nasunod ang bilin, hinintay namin siya for a while. Dumating ng 8:30 P.M. at sinabing mag-soup muna siya tapos tuloy na kami sa Bible Study. Pero hindi rin natuloy dahil pagkatapos niyang mag-soup ay inantok na siya sa matinding pagod. Ang tutoo ay papunta na kami ni Gillian (na bonggang-bongga sa suot niyang tight pants and nice blouse) ngunit siya naman ang pagdating niya sakay ng isang tricycle. Tinawagan na lang namin ang mga kasamahan sa fellowship na hindi kami makakarating.

The following day ay bigla na lamang naiisipan ng ating bida na magpakuha na CBC sa Sta. Lucia Clinic. Dahil malapit nang magtanghali, ipinagpahapon na lamang ang pagpunta doon Pagkatapos ng pananghalian ay tutuloy na kami. Akala ko sa linggo pa kami, pero she moved the schedule to Saturday dahil sa Pacquiao-Barrera boxing match (alam ng Tita na manunood ako, pati siya rin sa TV). Hapon at 1:30 paalis na kami kasama si Gillian na mukhang artista sa dami nang kanyang borloloy at style ng pananamit. Pero schedule ko rin pala ang magpa-repair ng aking electric drill. Hindi bale dadaanan na lang daw. Dumaan kami, akala ko basta iiwanan ko lang ang electric drill at babalikan; iba po ang nangyari, tinapos kaagad for a period of one hour. Habang naghihintay sila ni Gillian, bumili ang Tita na dalawang kilong lanzones. Kain ang mag-mother at enjoy na enjoy sila. To cut it short, natapos ang drill at tumuloy na kami sa Sta. Lucia Medical Clinic. Habang papunta kami, sinalubong naman ng mga ahente ng mga appliances ang mag-ina at biningyan ng cupon para (daw) sa isang contest. Pero, hindi ito priority, ang importante makarating kaagad sa clinic at magpakuha ng CBC. Presto, nandoon na, pero mukhang minamalas ang lakad at ang CBC pala ay scheduled lang between 6:00 a.m. to 8:00 a.m. Ano pa ang lakad ay napunta sa pag-sia-shopping. As usual sa hardware ako at ang beauting mother at sexing baby ay sa department store. Bumili si Gillian ng shorts para sa kanyang isu-suot na costume sa beauty contest na sinalhan. Sa matagal na kaiikot sa department store napagod si Tita Beth at napakain tuloy nag siomai at supas, later nag-fastfood pa at uminom ng mamahaling kape.

Sunday bumalik ang kami ng ating bidang Tita sa Sta. Lucia, at nakunan siya ng CBC at exaxtly 7:30 a. m. Lumabas kami ng bahay ng 6:30. At 8:00 nagbreakfast naman kami sa isang burger shop at tamang-tama may libre pang masahe. Blessed ang Tita, nagpamasahe siya sa likod at sa kanyang mga baso at kamay. Mukhang nasiyahan ang Tita natin at may balak pang bumalik. Malapit nang lunch nang dumating kami. Tamang-tama boxing match na ni Manny Pacquiao at that time kaya nanood na rin ang Tita while having her lucnch.Later pagkatapos niyang magsiesta nanood naman siya ng talk shows ng mga artista na punong-puno ng intriga at kontrobersiya kasa ang kasambahay. Nakapagpahinga ng husto ang ating bida which she deserves ready to work again for the following day.

Kuwentong Betty (in Popular Filipino)

Family Trip

Last Sunday nagsimba ang Betty's family sa GCF Central Church; dito lang sa may Ortigas Center. Medyo na-late na nga ang family dahil matrapik sa Ortigas Extension at umu-ulan pa noon. Kasama ng family ang newly found friend nila na si Vanny, dating teacher ni Pi noong nagtuturo pa ito sa St. John's Worth Montessori School ng Antipolo City. May kuwento kay Vanny, dahil she is being matched to Boyet ang computer programmer na anak ni Tita Beth na nagtatrabaho sa main office ng Philippine National Bank. But anyway medyo malayo atang mangyari ang dream ni Tito Dan.

Well umabot naman ang family sa hour of the worship ng simbahan kaya nabiyayahan sila ng isang napakagandang sermon na hango pa sa Book of Proverbs ng Bibliya. The topic was all about Work. Maliwanag ang lesson mula sa sermon ng Pastor; gusto ng Diyos na lahat ay aktibo sa pagtatrabaho at maging masipag at matiyaga dahil ang Diyos mismo ay isang "working God." Maganda ang naging paliwanag ng pastor na dapat maging positive tayo pagdating sa trabaho dahil bahagi ng matapat na paglilingkod sa ating mga pinapasukan ang pagpupuri sa kadakilaan ng Diyo. Amen, yes amen. Saludo ang Tita sa sermon gayon din si Vanny na huwag isipin ang hirap at pagud sa paglilingkod sa mga pinapasukan nating trabaho dahil dito man ay nasusukat ang ating katapatan at pagiging produktibo. Hindi lang iyan, ang ano mang tagumpay na ating makakamtan sa paglilingkod sa ating mga pinapasukang ahensiya (government or private) ay isang papuri sa Diyos. Kasama na rin dito ang tagumpay financial na kung saan ay may naibabahagi tayo sa gawain ng Diyos sa pamamagitan ng Simbahan. Praise the Lord.

Pagkatapos ng simba ay nagtungo naman ang family sa The Fort upang magliwaliw at magkuhanan ng mga pictures. Too bad, umuulan noon. Kaya gayon na lamang ang lungkot at pagkadismaya ni Tito Dan. Balak nito ang kumuha ng mga pictures para sa kanyang Blog. Better luck next time Tito Dan. Well nagkasya na lang ang family sa pagwi-window shopping sa Market Market na gustong-gusto naman puntahan ni Vanny. Ano ang nabili ng family? Timba, batya, at tabong plastic worth 45 pesos.

By the way, naglunch muna ang family sa S/R Supermarket bago nagtungo sa Serendra Area kung saan magpi-pictorial sana. Malaki at masarap ang pizza na kinain ng family for lunch. Nag-renew di ng membership si Tita Beth para may access siya sa paggro-grocery dito.

Bago umuwi ang family, dumaan muna sila sa bahay ni Tita Lily, ang kapatid ni Tita Beth for a dinner. Dito nagkatuwaan ang family sa panunuod ng You Tube kung saan ay kumakanta si Pi habang inililipad ng hangin ang laylayan ng kanyang palda. Ano pa di hiyang-hiya naman si Neneng at gusto pa atang kurotin ang kanyan Tatay.

Tuesday Malady

Kawawang Tita Beth, hindi siya pumasok noong Tuesday because of Colds. Last Friday (September 29, 2007) um-attend sila ni Tito Dan at Gillian ng Bible Study sa bahay nina Tita Elsa at Tito Pio. Umu-ulan noon kaya naulanan ang dakilang Tita. Sinipon kaya buong Saturday ay nasa bahay lang sila ni Tito Dan. Monday, kinakitaan na ito ng simptomas na sipon. Pati ang mag-asawang kapuwa doktor na members ng Bible Fellowship ay nagkasakit din pala. It's the weather, ika nga ni Kuya Kim ng ABS CBN Channel 2, weather-weather lang iyan. Kaya namahinga muna ng Tuesday si Tita Beth at hindi pumasok sa trabaho. Ganado pa man din siyang magtrabaho (as result of listening to the sermon?). Ito ang trial, tinawagan siya ng kanyang Bossing na si Abbey dahil may tuloy pala ang workshop na na-postponed na sa araw na iyon (the participants were there). Fix it, iyan ang mandate ng Bossing. Pinagpawisan si Tita Beth ng malalaki, sinlaki ng butil ng mais, he-he. Anyway tinawagan niya ang kanyang mga kasamahan sa opisina upang sila na ang mag-represent sa kanya. Well sa pamamagitan ng munting panalangin, na-postponed din muli ang workshop to its original schedule-Thursday. Praise the Lord! Walang bagay na hindi na-a-ayos sa buhay para sa mga matapat na anak ng Diyos. Para kay Tita Beth, carry on!

Kuwentong Betty

WRONG MISTAKE?

By Tito Dan

Alas 5:00 ng Umaga, nagmamadali si tita Beth na nag-ayos ng kanyang sarili dahil dadaanan siya ngayon ng kanyang kumareng Es (isang government executive na may service) at makikisabay siya papuntang Intramuros. Ako ang naghahatid sa kanya sa Highway kung saan namin inaabangan ang naturang service (sakay ang motorsiklo) . May mga tricycles na nag-alok sa kanya ng sakay papuntang paradahan ng FX sa Antipolo City. Dahil may service hindi niya ito pinansin. Paminsan-minsan inihahatid ko siya ng kotse (KIA Pride) sa bayan. Dahil mahal ang gasolina, at matrapik pa sa umaga, kung walang service tricycle na lang siya. Anyway dose pesos lang ang bayad magmula sa Highway hanggang bayan. Nanggagaling kami sa isa sa mga subdivisions ng Crown Asia sa Dalig, Antipolo City. To cut the story short, nasa Highway na kami, wala pang alas sais ng umaga. Hintay, hintay, aba wala pang dumarating na service. Mag-si-six thirty na wala pang mareng Es na dumarating. Bored na si kumander, at medyo naha-highblood ang tita Beth.

Dahil wala pa sila, sinabi ko na lang na tignan niya ang kanyang cellphone baka may message si kumareng Es. Inilabas nga, may message siya. Dagli niya itong inopen at dito niya nalaman na hindi pala pupunta sa Kalaw (Maynila) si mareng Es at dadalo siya ng isang meeting sa Quezon City. Alas kuwatro ng umagang nagtex pa si Mare. At 6:30 naman nagopen ng cellphone si tita Beth; ang resulta napurnada ang maagang preperasyon. Sabi ko ng pabiro, ang taong masyadong tumatakbo ng matuling kung matinik ay malalim. "Hindi nga ako tumatakbo e," ang sagot niyang medyo galit sabay sakay sa tricycle.

Kwentong Betty 1 by Remy Berdagol

Crying Lady

Ay, kung sa kuwento, maraming maikukuwento itong si Tita Beth lalo na sa kanyang pagsakay-sakay sa LRT2 patungo sa kanyang trabaho. Mga ilang buwan nang nakalilipas nang sumakay si Tita Beth ng LRT patungong Recto (from Santolan Station). Nakasabay po nito ang medyo tabaing lady na papunta rin sa trabaho. Mukhang malungkot si malusog at hindi niya napupuna kung may nasasandalan siyang iba. Mayroon nga, si Tita Beth iyon. At that time medyo tensionado rin ang ating bida. Dahil nabibigatan na siya sa lady na nakasampay sa kanya (biro mo naman ang bigat nito) medyo sinuwag ito ng ating Tita sa pamamagitan ng kanyang siko (hindi sungay...). Hindi sa gusto nitong saktan ang babai, gusto lang ng ating Tita na pa-sit-erect lang ang biyuting malusog dahil nabibigatan na ito. Medyo napalakas 'ata ang pag-ja-jack sa kanya kaya umiyak ang lady. With sorrowful heart, naawa si Tita Beth at kanyang sinuyo si lady mataba sa pamamagitan ng kanyang magic haplos. Pahikbi-hikbi pa ang lady, at parang natutunaw naman ang puso ng butihing nanay sa kanyang action. After a while, nakatulog na ang lady hanggang dumating sila sa Recto kung saan ito iniwan ni Tita Beth.

Lady Lydia-the Pulubi

May inaalagaan itong si Tita Beth na pulubi. The name of the lady is Lydia. Kapangalan ng yumao niyang mother kaya ganon na lang ang pagmamalasakit sa kanya ng ating lady of charity. Minsan huminghingi ito ng kaunting tulong (I don't know maybe money) sa ating tita, instead of money she gave her sandwich. That's the first encounter. Naulit pa iyon at parating may dala itong lady of charity natin na pasalubong kay lady pulubi everytime na dadaan siya sa lugar na pinamamalimusan ni lady pulubi. After sometime nadiskubre ng ating Tita na may asawa pala itong si lady Lydia na pulubi rin. Take note, pulubi rin. That eksena ay nakakadismaya to our Tita Beth. The pulubi man was scolding aling Lydia because the lady pulubi could not give him some money for his alak. Pwe, namumulubi na nga umiinom pa ng alak ang anak ng tatay niyang mister. Sorry for my high blood, an g tutuo ginagawa nila ang pamumulubi as a source of income. Pero ika nga sa Biblia, blessed are the merciful for they shall receive mercy. E, merciful itong si Tita Beth. One time nadaanan naman nitong butihing maybahay ni Tito Dan (si Tita Beth) itong si Mr. Pulubi. Aba mantakin ninyo na humihingi pa ito ng pera (five pesos to be exact) for a shot of gin. Because Tita Beth cares for aling Lydia, she ignored the man. Gusgusin at parang taong grasa ang dating ng pulubi master nang i-approach niya ang ating Tita. Pero on another ocassion nabuking naman ng ating Tita na may magarang pantalon (maong and shirt) at baro itong si magaling na lalaki. Style pala ng kuwago na magpanggap na taong grasa para kaawaan siya ng taong madla. Kawawang public, napupunta lang ang tulong nila dito kay kumag sa paginon ng alak. The moral of story give only to the deserving, and when you give give something that goes to their body (for sustenance) not vices. Last Christmas, binigyan nitong si Tita Beth ang lady pulubi ng isang duster. Sa sobrang tuwa ng lady of kawawa, nagwish itong si Lady Lydia para kay Tita Beth. Ang sabi, "ining may maganda kang kalooban, sana pagpalain ka ng Diyos." At ito rin ang wish ko para kay Tita Beth, sana pagpalain ka ng ating butihing Diyos. Tita Beth, may your tribe increase! (With permission from Tita Beth, I am posting her anecdotes in her blog-RB)

At Your Service

Basta sa pagtulong,maasahan itong si Betchay. Araw-araw sa paglalakad niya sa Recto para sumakay ng LRT patungong Santolan, Pasig, kung sino-sino ang mga taong lumalapit sa kanya upang humingi ng tulong na kanya na kadalasan ay kanyang napagbibigyan. May alaga siyang matanda na namamalimos, Lydia ang kanyang pangalan. Araw-araw pagpunta nito sa kanyang trabaho sa Bureau of Customs bilang Change Management Consultant, ay lagi may dala itong sandwich para kay aling Lydia. Noong Pasko nga ng 2006 ay niregalohan niya ito ng isang duster. Bukod kay aling Lydia, may mga batang lansangan din na pinapakain niya. Bukod sa pandesal at juice na ibinibigay niya,ibinabahagi din niya sa kanila ang salita ng Diyos.Pero sa likuran ng lahat ng maganda niyang hangarin sa mga nangangailangan, mayroon din namang mga abusado. Kagaya ng lasenggong asawa ni aling Lydia na nagpapanggap na mahirap para makapanglimos lang. Biro mo humihingi rin kay Betchay ng pera para pambili niya ng alak. Mayroon din ang mga mandurokot na nais siyang pagnakawan. Mabuti na lang ay natunogan niya ito. Sa araw-araw ng pagdaraan niya sa kalye upang magtrabaho, ibat-ibang tao ang lumalapit sa kanya upang humingi na tulong. At araw-araw din na lumalago ang kanyang puso sa pagmamahal sa kapwa.Keep it on Betchay. At your service--Betchay. Mabuhay ka.

Mga Kuwentong Buhay

Matagal-tagal na ring nais kung ilahad ang mga pangaraw-araw na kaganapan sa buhay ng isang mapagmahal na ina. Siya ay may taglay na golden heart, isang matalino at mapagkawanggawa na alipin ni Kristo. Sa layo ng kanyang inuuwian mula sa pinapasukang opisina, napakarami niyang kuwento sa mga taong nakakasalamuha niya sa daan. Ito ang mga bibigyang kulay ko sa pagsulat sa Blog na ito. Nawa'y kagiliwan ninyo ang mga kuwentong ilalahad ko dito. Matatawa, maiinis, ngunit may pag-ibig na madarama sa kapwa sa mga kuwentong ibinabahagi sa akin ni madam Betchay. Umpisa na mga kaibigan, pagsaluhan natin ang mga kuwentong buhay na kapupulutan ng araw. Welcome and mabuhay!